കടൽ

നിന്റെ  ഉദയവും  അസ്തമയവും 

എൻറെ  മറവിൽ  നിന്നായിരുന്നു 

മോഹതിന്റെയും സങ്കടത്തിന്റെയും 

മുത്തുകൾ  ഉള്ള  എൻറെ 

അഗാധതയിലേക്ക്  നീയൊരിക്കലും 

ചുഴിഞ്ഞുനോക്കിയില്ല ,

എന്നിൽ ഉരുതിരിഞ്ഞ 

മുത്തുച്ചിപ്പികൾ ഒന്നിലും 

നിന്റെ വെളിച്ചം  വീശിയില്ല 

എന്നിൽ നുരഞ്ഞു പതയുന്ന 

അലകൾക്ക് ഒരു ജന്മന്താരത്തിന്റെ 

 ആഴമുണ്ടെന്നും നീയറിഞ്ഞില്ല 

ഒരു  കടലായ് ഞാൻ പ്രകമ്പനം -

കൊള്ളുന്നു .. 

ഒരു നിഴലായ്   അലയുന്നു 

ഒരു  വാഴ്വിന്റെ തിരയിൽ 

നീയലിയുന്നു .....

ഒരു സങ്കടതിരയായ് 

എങ്ങോ  മറയുന്നു ...

ഇനിയും  പിറക്കാത്ത 

 ജന്മാന്തരങ്ങളിൽ നീയെന്നിൽ 

ഒരു മുത്തായ്‌  പിറക്കുമെങ്കിൽ 

ഇന്നു  നിനക്ക് പോയ്മറയാം 

നിന്നിലെ  എൻറെ  ഓർമകളെ 

അലകൾ കൊണ്ടുമായ്ക്കാം .

നോവുരുക്കം

നോവുരുക്കങ്ങളുമായ്  ഒരു

തോണിയെന്നിലേക്കടുക്കുന്നു 

ദൂരെയേതോ  റാന്തലിനുചുറ്റും

 ഈയൽ ചിറകുകൾ കരിഞ്ഞുവീഴുന്നു 

പട്ടിണി കുടിലിന്റെ  ഓലക്കീറി ലൂടെ 

ചന്ദ്രൻ  ഒളിഞ്ഞു നോക്കുന്നു 

ഏകാകിനിയായ  അവളുടെ  

കാൽവെള്ള കളിൽ  നിന്ന-

രിച്ചുകയറു ന്ന  ചോരണ്ണുകൾ... 

പിരിയനമെന്നറിഞ്ഞിട്ടും 

ആലിംഗനചുരുള ഴിക്കാൻ 

മടിക്കുന്ന ഓളവും തീരവും 

പകൽ  വെള്ളകീറുന്നതറി യാതെ 

ഭയത്തെ കണ്ണുകളിൽ ഇറുക്കി 

ഒളിപ്പിച്ച്  മണൽ പായയിൽ 

ഉറങ്ങുന്ന നിഴലിൻറെ കുഞ്ഞുങ്ങൾ 

നോവുരുക്കങ്ങളുമായെത്തിയ 

തോണിയെനി ക്കൊരുപിടി  നൊമ്പരപൂക്കൾ 

തന്നുമടങ്ങിയതാരും  അറിഞ്ഞില്ല ! .

സൗഹൃദങ്ങളുടേയും ഗൃഹാതുരതയുടേയും ഇടയിൽ  ഈ  ജീവിതം