ഒരു സായാഹ്നത്തിൻറെ ഓർമ്മയിൽ

     

ആർത്തലയ്ക്കുന്ന  തിരനിൻ
കണ്ണിൽ  നിന്നുയർന്നെന്റെ  നെഞ്ചിൻ കൂടിൽ
ഒരു  മുത്തുപോലുറങ്ങാൻ
കൊതിച്ച  സായാഹ്നം ..
കടൽ പ്രാവുകൾ  കൊക്കുരുമ്മി
പറന്നകലുന്നതും ...
ആദ്യചുംബനത്തിൻ  ലജ്ജയിൽ
സന്ധ്യ നാണത്താൽ  മറയുന്നതും
 കൈകോർത്ത്  ജന്മാന്തരങ്ങലിലേക്ക്
ഒന്നായ് നടന്നു നീങ്ങാൻ കൊതിച്ചതുമെല്ലാം
നിനക്കായ്‌ കൊതിക്കുന്ന യാമങ്ങളിൽ
ഓർക്കാതെ  വയ്യെന്റെ 
ശുദ്ധാത്മാവേ  .....
സൗഹൃദത്തിൻറെ  വിരൽത്തുമ്പ്
നൽകിയെന്നെ  വിസ്മയ്പ്പിക്കുന്ന
നിൻ കയ്യിൽ തൂങ്ങി
പാല്ക്കുഞ്ഞിനെപോലെ തുള്ളിചാടി
നടക്കാനെൻ ഉള്ളം കൊതിക്കുന്നു
കടൽ കാറ്റിൽ  കുളിർക്കുന്ന
സായന്തനത്തിൽ  സൌഹൃദത്തിൻ
വർണകുടകീഴിൽ  ഒന്നായ്
ചേരാൻ ഈ  ജന്മം മുഴുവൻ
എനിക്കായ്  പകർന്നുതരുമോ .....

മരണമെത്തുന്ന നേരം

               

ഒരു  ജന്മം മുഴുവൻ വേനൽ മഴയായ് 

നിന്നിലേക്ക്‌ ആർത്തലച്ചു പെയ്തിറങ്ങിയപ്പോൾ 

ആ കുളിരറിയാൻ ഹൃദയത്തിൻ  

ആർദ്രമാം  സംഗീതമറിയാൻ 

നീയുണർന്നില്ല ,  ഉറക്കം നടിച്ചു 

മരണത്തിൻ തണുപ്പുമായ് 

ഞാൻ പെയ്തുതോർന്നപ്പോൾ 

സ്വന്തമാക്കാനാവാത്ത ഗസൽ ഈണവും 

ചുടു  നിശ്വാസങ്ങളും അറിയുവാൻ 

നീ ഓർമ്മകളിലേക്ക്  കാതോർക്കുന്ന ദിനങ്ങൾ 

 അന്നെൻറെ രാവുകളിലെ  

ദുസ്വപ്നങ്ങളാ യിരുന്നു 

മരണത്തിൻറെ  പ്രളയ നീരാളി കരങ്ങളിൽ 

വീണു പിടയുമ്പോഴും 

എന്നെ അലട്ടിയത്  നിന്നെ  വലിഞ്ഞു 

മുറുകാൻ പോകുന്ന ഏകാന്തതകളാണ് 

മരണം മഴയായ് എന്നിൽ  പെയ്തിറങ്ങും  വരെ 

നീയെന്നെ ആയിരം തവണ തള്ളിപ്പറയും 

മരണ  നീലിമയെൻറെ അവസാന തുള്ളി 

രക്തത്തിലേക്ക് പടരുംവരെ നീയെന്നെ 

    അവിശ്വസിക്കും .

ഒരു പിടിമണ്ണ്‍  എൻറെ ജഡത്തിൽ 

വാരിവിതറു മ്പോൾ   നീ   വിതുമ്പും .

  

കടൽ

നിന്റെ  ഉദയവും  അസ്തമയവും 

എൻറെ  മറവിൽ  നിന്നായിരുന്നു 

മോഹതിന്റെയും സങ്കടത്തിന്റെയും 

മുത്തുകൾ  ഉള്ള  എൻറെ 

അഗാധതയിലേക്ക്  നീയൊരിക്കലും 

ചുഴിഞ്ഞുനോക്കിയില്ല ,

എന്നിൽ ഉരുതിരിഞ്ഞ 

മുത്തുച്ചിപ്പികൾ ഒന്നിലും 

നിന്റെ വെളിച്ചം  വീശിയില്ല 

എന്നിൽ നുരഞ്ഞു പതയുന്ന 

അലകൾക്ക് ഒരു ജന്മന്താരത്തിന്റെ 

 ആഴമുണ്ടെന്നും നീയറിഞ്ഞില്ല 

ഒരു  കടലായ് ഞാൻ പ്രകമ്പനം -

കൊള്ളുന്നു .. 

ഒരു നിഴലായ്   അലയുന്നു 

ഒരു  വാഴ്വിന്റെ തിരയിൽ 

നീയലിയുന്നു .....

ഒരു സങ്കടതിരയായ് 

എങ്ങോ  മറയുന്നു ...

ഇനിയും  പിറക്കാത്ത 

 ജന്മാന്തരങ്ങളിൽ നീയെന്നിൽ 

ഒരു മുത്തായ്‌  പിറക്കുമെങ്കിൽ 

ഇന്നു  നിനക്ക് പോയ്മറയാം 

നിന്നിലെ  എൻറെ  ഓർമകളെ 

അലകൾ കൊണ്ടുമായ്ക്കാം .

നോവുരുക്കം

നോവുരുക്കങ്ങളുമായ്  ഒരു

തോണിയെന്നിലേക്കടുക്കുന്നു 

ദൂരെയേതോ  റാന്തലിനുചുറ്റും

 ഈയൽ ചിറകുകൾ കരിഞ്ഞുവീഴുന്നു 

പട്ടിണി കുടിലിന്റെ  ഓലക്കീറി ലൂടെ 

ചന്ദ്രൻ  ഒളിഞ്ഞു നോക്കുന്നു 

ഏകാകിനിയായ  അവളുടെ  

കാൽവെള്ള കളിൽ  നിന്ന-

രിച്ചുകയറു ന്ന  ചോരണ്ണുകൾ... 

പിരിയനമെന്നറിഞ്ഞിട്ടും 

ആലിംഗനചുരുള ഴിക്കാൻ 

മടിക്കുന്ന ഓളവും തീരവും 

പകൽ  വെള്ളകീറുന്നതറി യാതെ 

ഭയത്തെ കണ്ണുകളിൽ ഇറുക്കി 

ഒളിപ്പിച്ച്  മണൽ പായയിൽ 

ഉറങ്ങുന്ന നിഴലിൻറെ കുഞ്ഞുങ്ങൾ 

നോവുരുക്കങ്ങളുമായെത്തിയ 

തോണിയെനി ക്കൊരുപിടി  നൊമ്പരപൂക്കൾ 

തന്നുമടങ്ങിയതാരും  അറിഞ്ഞില്ല ! .

സൗഹൃദങ്ങളുടേയും ഗൃഹാതുരതയുടേയും ഇടയിൽ  ഈ  ജീവിതം 

മഴമരങ്ങള്‍

മഴമരങ്ങള്‍ കരയുകായിരുന്നു

സ്വാന്തനത്തിന്റെ നനവേല്‍ക്കാത്ത

മരുഭൂമികളെ ഓര്‍ത്ത് 

ഇന്നലെകളുടെ തീപിടിച്ച 

ചിത്തഭ്രമത്തെ ഓര്‍ത്ത് 

മഴമരങ്ങള്‍ കരയുകയാണ് ..

പുല്‍ക്കാടുകള്‍ക്ക് തീയിടുന്ന 

മനുഷ്യ മൃഗങ്ങളുടെ 

ക്രൂരവിനോദങ്ങളില്‍

അവരുടെ കണ്ണീര്‍ (

മഴമരങ്ങളുടെ )
വരണ്ട മണ്ണില്‍  വീണലിഞ്ഞു .
നിറമഴയില്‍ കുളിച്ച
നിറനിലാ മോഹങ്ങളെല്ലാം 
നാളയുടെ പച്ചപ്പിനെ-
യോര്‍തതായിരുന്നു ...
നെടുകെയും കുറുകെയും 
രൗദ്രഭാവം പൂണ്ടുപെയ്ത
മഴയുടെ ഉള്ളില്‍ 
മണ്ണിനോടുള്ള യുദ്ദമായിരുന്നില്ല,
ഹരിത സ്വപ്നങ്ങളെ 
ചിറകില്‍  ഏറ്റാന്‍ 
തുടികൊട്ടിപാടുന്ന മനസാണ് .


മഴമരങ്ങള്‍  കരയുകയാണ് 
നാമ്പിടാന്‍ വെമ്പുന്ന 
മണ്ണിന്‍ ത്വരകളെ 
ചവിട്ടിമെതിക്കുന്ന  മനുഷ്യന്റെ 
കര്മങ്ങളെ ഓര്‍ത്ത് 
പ്രകൃതി  കണ്ണീര്‍ വാര്‍ക്കുന്ന-
നാട്ടില്‍ 
ഒരു ശാപവാക്കുപോലും 
ഉരുവിടാനാകാതെ 
മൌനിയായ്  നില്കയാണ് 
മഴമരങ്ങള്‍ .!
 

മഴ

പ്രണയത്തിന്‍ 

തളിരുകളിലൂടെ 

ഹൃദയതിലാദ്യം 

പ്രകബനമായും ,

പിന്നീട് കുളിരായും

ഇണയെ തിരഞ്ഞു

പെയ്തിറങ്ങുന്ന മഴ ..

അവനു നല്‍കാന്‍

കരുതിയ ആയിരം 

മഞ്ചാടി മണികളായ്,

മൗനത്തില്‍ നിന്നുതിര്‍ന്ന 

നനുത്ത ആളിപ്പഴങ്ങലായ് 

ഋതുമതിയായ ഭൂമിയുടെ 

അകതാരിലെക്കുതിരുന്നു..

പുതുമണ്ണിന്റെ നനവ്‌ 

മനസ്സില്‍ പ്രണയമുണര്‍ത്തി

ആലിംഗനങ്ങളില്‍  മുഴുകി 

ഭൂമിയുടെ മനോഹരിതയില്‍ 

നിന്നവര്‍ സ്വര്‍ഗത്തെ 

വെല്ലുന്നു ...

മഴ  പ്രണയതിലേക്കാന് 

പെയ്തിരങ്ങിയത് ....

മനസിനെ കുളിര്‍പ്പിച്ചു 

ആകശവിതാനങ്ങളില്‍ നിന്ന് 

അമൃതായ്‌  പൊഴിയുന്നു...