നോവുരുക്കം

നോവുരുക്കങ്ങളുമായ്  ഒരു

തോണിയെന്നിലേക്കടുക്കുന്നു 

ദൂരെയേതോ  റാന്തലിനുചുറ്റും

 ഈയൽ ചിറകുകൾ കരിഞ്ഞുവീഴുന്നു 

പട്ടിണി കുടിലിന്റെ  ഓലക്കീറി ലൂടെ 

ചന്ദ്രൻ  ഒളിഞ്ഞു നോക്കുന്നു 

ഏകാകിനിയായ  അവളുടെ  

കാൽവെള്ള കളിൽ  നിന്ന-

രിച്ചുകയറു ന്ന  ചോരണ്ണുകൾ... 

പിരിയനമെന്നറിഞ്ഞിട്ടും 

ആലിംഗനചുരുള ഴിക്കാൻ 

മടിക്കുന്ന ഓളവും തീരവും 

പകൽ  വെള്ളകീറുന്നതറി യാതെ 

ഭയത്തെ കണ്ണുകളിൽ ഇറുക്കി 

ഒളിപ്പിച്ച്  മണൽ പായയിൽ 

ഉറങ്ങുന്ന നിഴലിൻറെ കുഞ്ഞുങ്ങൾ 

നോവുരുക്കങ്ങളുമായെത്തിയ 

തോണിയെനി ക്കൊരുപിടി  നൊമ്പരപൂക്കൾ 

തന്നുമടങ്ങിയതാരും  അറിഞ്ഞില്ല ! .